Þessa mánuði lokaði ég mig mikið af. Ég er mjög náin fjölskyldunni barbie in a mermaid tale 2 minni

Mig langaði að segja mína reynslu af fæðingarþunglyndi. Ég er 26 ára hamingjusöm, lífsglöð kona og elska lífið mitt með kærastanum og litla stráknum barbie in a mermaid tale 2 okkar. Aldrei í lífinu hefði ég geta ímyndað mér að ég gæti orðið þunglynd. Fæðingarþunglyndi fyrir mér var kona sem var búin að eignast barn, vildi ekki sjá barnið sitt, sat í myrkrinu og var alltaf leið. Mín reynsla af fæðingarþunglyndi var svo sannarlega önnur. Ég hef oft hugsað hvort það séu aðrar konur sem líður eins og mér leið. Þess vegna langar barbie in a mermaid tale 2 mig að segja mína sögu.
Ég var 24 ára þegar ég varð ólétt af barninu mínu. Það kom okkur á óvart en vorum engu að síður ofsalega ánægð og spennt. Ég hélt að meðgangan yrði ekkert barbie in a mermaid tale 2 mál fyrir svona unga og hrausta stelpu eins og mig og hlakkaði bara til. Raunin varð ekki sú og meðgangan barbie in a mermaid tale 2 reyndist mér erfið. Ég varð rosalega slæm í húðinni og get ekki talið stundirnar sem ég sat heima og grét, vildi ekki láta sjá mig úti og það var hreinlega pína fyrir mig að fara í vinnuna og umgangast fólk. Þegar ég var gengin rúma 7 mánuði greindist ég með meðgöngueitrun. Það var mikið áfall fyrir mig enda vissi ég ekkert hvað þetta var og var hrædd um sjálfa mig og barnið mitt. Ég man hvað þetta voru gríðarleg vonbrigði fyrir mig, að þetta gekk svona illa hjá mér og fór ekki eins og ég hefði óskað mér. Til að gera langa sögu stutta var ég fljótlega lögð inn og var á spítalanum þangað til að ég fæddi lítinn fullkomin dreng í byrjun júní, 3 vikum fyrir tímann.
Ég fann strax fyrir aðskilnaðarkvíða fyrsta mánuðinn og fannst ég ekki vera örugg nema að hafa kærastann minn hjá mér. Vissulega gat ég verið með barnið mitt heima og naut þess en beið alltaf eftir að hann kæmi heim úr vinnunni. Brjóstagjöfin gekk frekar illa og ég náði að vera með drenginn minn á brjósti í 2 mánuði eftir frekar mikla baráttu. Ég held að fæðingarþunglyndið hafi byrjað á meðgöngunni og aukist svo með tímanum.
Fæðingarþunglyndið mitt kom fram í mikilli barbie in a mermaid tale 2 vanlíðan og geðköstum. Ég miklaði allt fyrir mér, var með ranghugmyndir, mikinn kvíða og endalaust samviskubit gagnvart öllum og öllu. Ég hafði alltaf ofsalega gaman af barninu mínu en fannst allt erfitt. Ég hafði oft ekki mikla þolinmæði gagnvart honum og var alltaf á klukkunni. Áþessum tíma lifði ég klukkutíma fyrir klukkutíma. Allt þurfti að gerast á slaginu og helst allt í einu. Ef hlutirnir breyttust skyndilega eða þeir urðu of mikið fyrir mig fékk ég algjört kast. Ég var það brothætt að minnstu breytingar á plani, eins og ég hafði hugsað það, settu mig alveg í kerfi og brutu mig niður. Það er samt langt í frá að ég hafi allar stundir verið svona. Ég var oft rosalega glöð og skemmtileg, en svo gat ég grátið tímunum saman án þess að vita hvað væri að.
Í mars ákvað ég að leita til félagsráðgjafa barbie in a mermaid tale 2 í heilsugæslunni minni. Ég hafði ekki setið lengi hjá henni þegar hún sagði mér að ég þyrfti meiri hjálp en hún gæti veitt mér og var þá send til læknis. Ég ræddi við lækninn og hún vildi setja mig á lyf sem myndu hjálpa mér að ná jafnvægi barbie in a mermaid tale 2 til að geta svo unnið í mínum málum. Ég hélt ekki það var af og frá að ég ætlaði að fara á lyf til þess að líða vel. Ég vildi frekar ræða vandann og myndi þá lagast. Eftir tímann var ég ákveðin í að fara ekki til hennar aftur. En ég hélt áfram að vera eins, tók mín geðköst og leið hræðilega. Ég ýtti öllum frá mér og vildi ekki gera neitt. Ég hætti við allt og vildi bara vera heima innan míns þægindaramma.
Um sumarið ákvað ég að prófa að fara til sálfræðings, ég fór í fjóra tíma en hætti svo. Það var gott að ræða við hann og segja honum frá því hvernig mér leið en ranghugmyndirnar og afneitunin var orðin svo mikil að ég var komin langt út fyrir efnið hjá honum. Mér fannst umræður okkar bara flækja hlutina og ef hann sagði ekki hlutina sem hentuðu mér fannst mér hann vera að gagnrýna mig. Mér var ekki viðbjargandi.
Þessa mánuði lokaði ég mig mikið af. Ég er mjög náin fjölskyldunni barbie in a mermaid tale 2 minni en ég gat ekki talað við þau. Án þess að ég vissi var ég að forðast að tala við þau. Í dag er ég búin að átta mig á hvers vegna. Þetta er fólkið sem ég elska mest og þekkja mig best og ég var hrædd um að þau myndu sjá í gegnum mig. Ranghugmyndirnar voru orðnar svo miklar, til dæmis man ég eftir að ég hugsaði að ég þyrfti eiginlega bara að hætta tala við þau. Mér finnst ofsalega leiðinlegt að hafa komið svona fram við þau, en fannst ekkert athugavert við það á þessum tíma.
Í september fannst mér ég vera komin á botninn. Þá kom mjög lítið atvik mér í svo rosalegt uppnám og mér fannst ég hafa fengið hálfgert taugaáfall. Þarna stóð ég og hugsaði: Hvernig er hægt að vera ástfangin og hamingjusamur en líða svona? Ég hugsaði þetta svo oft, hvernig ég gæti komið svona fram við manneskjuna sem stendur mér næst, vita að ég er að gera rangt en geta ekki stjórnað því? Nú varð ég að fá hjálp, ég var búin að missa geðheilsuna og gat þetta ekki mikið lengur.
Ég hringdi í lækninn sem ég hafði farið til í mars sem útvegaði mér tíma strax. Þá gat ég ekki annað en einfaldlega