Endilega deilið sem víðast ef þið látði ykkur velferð shippuden 220 dýra einhverju varða! Síðasta ve

Lífið Ástarlífið Barnið Foreldrar Heimildarmyndir Fæðingarsögur Tónlist&Bíó Kynning Tískan Hárið Fötin Förðun Kristín shippuden 220 Stefáns Fylgihlutir Heilsan shippuden 220 Grænt Þekking Snyrtifræði Hönnun Heimilið Innlit Húsráð Hugarheimur Árna DIY Uppskriftir Kjöt Súpa Bakstur Salat Fiskur Grænmetisréttir Kjúklingur Pasta Aðrar uppskriftir Eftirréttir Pistlar Kidda Svarfdal Kristín Helga Klara Egilson shippuden 220 Friðrik Vestdal Gerður Arinbjarnar Heiðrún shippuden 220 Finns Birna María Bryndís Gyða Ragna Gests Spjallið Yfirheyrslan Viðtöl Froðan shippuden 220 Dýrin Fyndið Fallegt Slúðrið Instagram dagsins Hver þremillinn! Fréttir Þjóðarsálin Aðsendar greinar Sendu inn í Þjóðarsálina
Nauðgun er ekkert grín!
Ungur maður deildi eftirfarandi myndum og status á facebook hjá sér fyrr í kvöld: „Afi minn var að sýna mér fulleldaðan kjúkling sem hann keypti í vikunni. Hann er uppalinn í sveit og kveðst aldrei hafa séð aðra eins meðferð á dýri. Fuglinn er með stóran marblett shippuden 220 og virðist hafa fengið miklar innri blæðingar áður en honum var slátrað. Endilega deilið.“
Endilega deilið sem víðast ef þið látði ykkur velferð shippuden 220 dýra einhverju varða! Síðasta vetur bauðst mér að vinna eitt kvöld í kjúklingaeldi við að raða kjúklingum í sláturkassa. Því kvöldi mun ég aldrei gleyma því þarna varð ég vitni að viðbjóðslegu dýraníði sem ég hélt að viðgengdist ekki á Íslandi. Umrætt shippuden 220 kvöld mættum við sem fengin vorum í verkið inn í gluggalausa skemmu þar sem voru ekki nema um 7000 kjúklingar, enda var búið að taka helminginn á sláturbílinn kvöldið áður. Ég var mætt þarna til að hjálpa til við að troða fuglunum, ellefu saman í litla kassa sem var svo staflað á lyftara sem keyrði þá inn í vörubíl shippuden 220 merktum stórum íslenskum kjúklingaframleiðanda. Það fyrsta shippuden 220 sem tók á móti mér í skemmunni var hrúga af dauðum fuglum úti í horni á sama svæði og lifandi fuglarnir höfðust við. Lyktin sem tók á móti okkur þegar við komum inn í skemmuna var það sterk að mig sveið í hálsinn. Eftir um hálftíma inn í skemmunni þurfti shippuden 220 ég að fara út til að kasta upp því ammóníakið var svo sterkt. Við byrjuðum á því að reka fuglana út í enda hússins, þeim fuglum sem ekki gátu gengið sjálfir eða voru of hægir var sparkað harkalega áfram. Þegar fuglunum hafði verið þjappað shippuden 220 saman í annan endann lágu eftir nokkrir dauðir og deyjandi fuglar sem höfðu troðist ofan í skítinn í fuglamergðinni. Þá voru ljósin slökkt því fuglunum shippuden 220 er eðlislægt að leggjast niður og fela sig í myrkrinu og það gerði vinnuna auðveldari. Því næst var lyftara með plastkössum ekið inn í skemmuna og mennirnir sem unnu þarna með mér köstuðu kössunum fyrir framan fuglana. Það kom fyrir að kassarnir lentu á fuglunum svo þeir drápust eða meiddust. Starfið fólst í því að troða fuglunum ofan í kassana, ég var sennilega ekki besti starfsmaðurinn þar sem ég tók bara einn fugl í einu og setti varlega ofan í kassa. Aðrir vanari starfsmenn gripu í fætur fuglanna og grýttu þeim mörgum saman inn um þröngt shippuden 220 opið á kössunum shippuden 220 án þess að gæta að því hvort vængir eða fætur færu óskaddaðir með. Þannig náðu þeir allt að fjórum fuglum með hvorri hendi í hvert sinn. Þetta starf var launað eftir afköstum en ekki með tímakaupi svo fólk var skiljanlega að flýta sér að klára verkið og komast út úr þessum dimma loftlausa skúr.
Það eru nokkur atvik sem eru mér sérstaklega minnisstæð eftir þetta kvöld. Fyrsta atvikið var þegar ég tók upp dauðan fugl innan um þá lifandi sem voru á leið í slátrun. Ég spurði bóndann hvað ég ætti að gera við hann. kastaðu dauðu fuglunum upp að veggnum shippuden 220 var svarið. Næsta atvik var þegar ég tók upp fugl sem rétt hélt höfði og barðist ekki á móti eins og hinir fuglarnir. Ég var ekki viss hvað ég ætti að gera við hann. Þessi sleppur var svarið þegar ég spurði hvort þessum yrði kastað að veggnum eða hvort honum væri troðið í sláturkassann. Það sem stakk mig hvað mest þetta kvöld var klemmdur vængur sem ég sá útundan mér. Hann hafði klemmst í renniloku sem var ofan á kassanum þegar einhver reyndari starfsmaður tróð ofan í kassann án þess að gæta að því hvernig fuglarnir lentu. Annar starfsmaður tók svo kassann og setti hann í staflann á lyftaranum. Ofan á þann kassa kom annar kassi með ellefu kjúklingum í, ofan á hann nokkrir í viðbót. Vængurinn kramdist á milli án þess að nokkur kippti sér upp við það. Ég fór aftur út til að kasta upp, bæði af viðbjóði og ammóníakseitrun. Eftir að við höfðum troðið síðasta varnarlausa dýrinu ofan í kassa og húsið orðið tómt var okkur boðið upp á smákökur og djús. Svo fórum við upp í bíl og ætluðum að leggja af stað heim. Aftur þurfti ég að stoppa til að kasta upp, næstu klukkutímana var ég hóstandi og mjög illt í hálsinum. Ég get ekki ímyndað mér hvernig það er fyrir dýrin að eyða allri sinni ævi í þessu lofti. Ammóníak er nefnilega ekki bara vond lykt. Í miklum styrkleika er þetta efni einfaldlega shippuden 220 eitrað og mjög ætandi fyrir öndunarveg og augu manna og dýra.
Tilgangur minn með því að skrifa þessa grein er að minna fólk á að við kjósum með veskinu. Kjúklingur og svínakjöt sem fæst í matvör